වන්ඩියෙ මගෙ හන්තානේ

ගන්තෙර කොන ගිම්හානේ

ලස්සන ඔය රන් මූනේ

සුන්දර කම දැන් ඕනේ..

ඉස්සර වගේ යන් නානේ

ගස්සන ලැම ශෘන්ගාරේ

මත් උනු තොල් මල්වාරේ

තොල් මල් වාරේ..

 

ඇති ඇති සබකෝලෙ වේදිකාවෙ තිරෙන් පිටුපස නෙවෙයි නුඹ නිළිය

වෙනස් කරන්නෙපා ඕක මම ආස විදිහ

නුඹව දැක්ක සීයලත් අතෑරියා හැරමිටිය

 

මටනං පුරුදු නෑ ඒ හදවත තලා පෙලා

කනට කොඳුරා කාමේ අවශ්‍යනං කතා කරා

මේ හිතේ තහනම් පැලයක් බලහත්කාරෙන් වගා කරා

වඳින රාගෙ නුඹගේ ගාව කොහෙද nananana

 

දැනිච්ච තැනක්ද දණිස්ස දැන් රතූ

කරද්දි වැරැද්ද කොනිත්තද්දි මරු

අල්ලද්දි අල්ලද්දි ඇනෙද්දි ඒ කටු

කවද්ද ඒ මලට කැමැත්ත මං අඩු

 

මේ අඩදුරෙ නුඹ සනසා ගලන හැඟීම් වලින් දියවෙන්නෙ මං

 

වන්ඩියෙ මගේ

 

 

සායම් ගාලා සිත්තම් ඇන්දා ආශා

අහසේ පායා එන තරුවක් නුබ රාදා

 

මට තුරුල් වෙන්න ඕනා

ඔබ ලගින් ඉන්න ඕනා

පෙම කියාගන්න ඕනා

හිත හදාගන්න ඕනා

 

ඇදන් සලුපිලි මුතුමාල ගෙල පිරි

ඔයරුව මන බදනා

 

කැන්දන් යමි නාරී මගෙ බාරී සුකුමාලි

සුරගන පරදවනා...